O Solitude
In Solitude's Eternal Bliss Together We Shall Not Exist
Δευτέρα, Ιουλίου 17, 2006
ΙΚΕΤΗΣ
Εγκλωβισμένος στην ασφάλεια και στην αφάνεια που σου προσφέρει το σκοτάδι.
Με χέρια τρεμάμενα ψηλαφίζεις τις σκιές στους τοίχους. Τόσο οικείες μα και ταυτόχρονα τόσο απόμακρες.
Η φαντασία σου , παίζει περίεργα παιχνίδια. Μεταμορφώνει τις σκιές σε αγγέλους, δαίμονες, πρόσωπα αγαπημένα ,θαμμένα στην λήθη του χρόνου, σε ήρωες παραμυθιών ,σε χρώματα που ποτέ δεν αντίκρισες γιατί θα έκαιγαν τα μάτια σου.
Χαμογελάς διστακτικά. Φυσάς τον καπνό από το τσιγάρο σου και τον κοιτάς καθώς αιθέρια προορίζεται προς το ταβάνι του σκονισμένου σου δωματίου.. Εύχεσαι να ήσουν καπνός. Αεικίνητος, άπιαστος, αόρατος. Εγκαταλείπεις το σώμα σου και ίπτασαι στο ταβάνι .Σαν πνεύμα, σαν φάσμα, σαν τους αγγέλους που μίσησες, σαν τους δαίμονες που καλωσόρισες εγκάρδια. Ταξιδεύεις στο σκοτάδι της πόλης, κάτω από μισοσβησμένα φώτα, σε στενά σοκάκια γεμάτα υγρασία που στάζει πόνο και θλίψη. Σταγόνα σταγόνα, δάκρυ ,δάκρυ. Σε δρόμους άγνωστους, χωρίς προορισμό ,σε αδιέξοδα χωρίς επιστροφή.
Αναζητείς πίσω από μισόκλειστα παράθυρα την ευτυχία.
Πίσω από σκουριασμένες σήτες , πίσω από κλειδωμένες πόρτες και λέξεις. Θησαυρός χαμένος στα βάθη κάποιου ναυαγίου.
Κοιτάς δειλά το εσωτερικό , επιφυλακτικός για το θέαμα που θα αντικρίσεις.
Κάποιο ζευγάρι κάνει έρωτα. Στιγμές έκδηλης τρυφερότητας που ποτέ δεν κόσμησαν το ασθενικό σου κορμί.
Πόσο λαχταρούσες μερικά πεταχτά φιλιά, ντυμένα με όρκους αιώνιας αγάπης, μερικά ματωμένα χάδια, ένα βλέμμα γεμάτο με ψεύτικες υποσχέσεις .Ένα βλέμμα θα σου ήταν αρκετό, και ας διάβαζες σε αυτό την αρχή και το τέλος…Ένα βλέμμα στο οποίο θα χανόσουν και θα πνιγόσουν με όλο σου το είναι. Αρκούσε ο πνιγμός για να νιώσεις ζωντανός. Τώρα απλώς ασφυκτιούσες παγιδευμένος μέσα στο ίδιο σου το σώμα.
Στρέφεις το βλέμμα σου στο κενό. Σχεδόν μισείς τον εαυτό σου για όλα αυτά που δεν τόλμησε να πει και να πράξει. Μισείς την δειλία σου. Η σκιά του ανεκπλήρωτου κουρνιάζει μέσα σου και σε ζεσταίνει.
Συνεχίζεις το ταξίδι σου στην ηρεμία της νύχτας. Σε ένα δωμάτιο κάποιος σχεδιάζει την φυγή του. Αποκομμένος από όλους. Αθόρυβος και διακριτικός, άυλος, διάφανος .Η ύπαρξη του εγκλωβισμένη σε τέσσερις λευκούς τοίχους. Η θέληση του καθηλωμένη.
Όσο ζούσε δεν έζησε τίποτε. Τώρα που αποφασίζει να πεθάνει, για πρώτη φορά στην ζωή του ζει, τουλάχιστον μπορεί και αισθάνεται, τον φόβο με την λαχτάρα της λύτρωσης.
Το μόνο συναίσθημα που ένιωσε ποτέ. Μια ασημένια σφαίρα, διαπερνάει το στήθος του , φυλαχτό στην θέση της καρδιάς. Οι τοίχοι γεμίζουν από ζεστό αίμα. Τοιχογραφίες θανάτου, δημιουργημένες από παράφρονα τεχνίτη, μόνο που ο καλλιτέχνης πέθανε. Κρίμα που δεν θα αναγνωριστεί ούτε μετά τον θάνατο του.
Κλείνεις τα μάτια σου και τον θρηνείς σιωπηλά, διακριτικά ,όπως ήταν και όλη η ζωή του. Σιωπηλή.
Επιστρέφεις στο σώμα σου, κουρασμένος, συναισθηματικά διαμελισμένος.
Η ζωή μάχεται μέσα σου τον ερχομό του θανάτου.
Συλλογίζεσαι την τρυφερότητα, την στοργή , την αγάπη που ικέτευσες και ποτέ δεν σου χαρίστηκε. Τον οίκτο και την συμπάθεια.
Ικέτης ...μουρμουράς μέσα στο σκοτάδι…
Επαίτης της ζωής και Ικέτης του θανάτου.
Δευτέρα, Ιουλίου 10, 2006
Για τους Δαίμονες σου....
Αποκοιμισμένος σε ερείπια αναμνήσεων .
Σκεπασμένος απο την πυκνή ομίχλη του νου.
Η μετάβαση απο την ψευδαίσθηση στην πραγματικότητα είναι επίπονη.
Τείχη υψώνονται ενάντια στην αλήθεια.
Κελιά κλείνουν ισοβίως, σκέψεις ανεκπλήρωτες συναισθήματα ανείπωτα.
Η δυσκολία της πραγματοποίησης.
Η μη αποδοχή της μοναξιάς.
Η πλήρης ύπαρξη της ανυπαρξίας.
Παύση. Ανάσα που χάνεται στην δυστυχία της νύχτας .
Η σκέψη συνομιλεί με την σιωπή.
Διάλογος νοητός με μηδενική κατάληξη.
Απόρροια της μοναξιάς.
Η γλυκόπικρη αίσθηση του ανεκπλήρωτου χαράζεται στα δυό σου χείλη.
Συνειδητά δημιουργημένες ψευδαισθήσεις ,πολύχρωμες, ευχάριστες, αποκομμένες απο παιδικό όνειρο.
Η αφή σου είναι αιθέρια .
Τις αγγίζεις απαλά μες στο σκοτάδι
Ψηλαφίζεις με τις άκρες των δαχτύλων σου τις πτυχές τους.
Φοβάσαι μην τις σπάσεις,
Φοβάσαι τα κομμάτια που θα χωθούν μέσα σου αφήνοντας ανεξίτηλα σημάδια.
Τις μεταμορφώνεις σε πρόσωπα, σε συναισθήματα.
Σε ότι πόθησες και δεν απέκτησες
Σε ότι ένιωσες και σε σκότωσε
Σε ότι δεν σου ανταποδόθηκε ποτέ.
Δακρύζεις.
Αιωρείσαι μεταξύ πραγματικοτήτας και ψευδαίσθησης.
Όλη την νύχτα παλεύεις με τους δαίμονες σου
Την μοναξιά, την απομόνωση, την τρέλα, την απογοήτευση.
Γεύεσαι τις στάχτες της ίδιας σου της ύπαρξης .
Βυθίζεσαι στην λησμονιά.
Η σιωπή σου, βασανισμένη θρηνεί.
Ξύπνημα...μια στιγμή ζωής που χάνεται απότομα.
Επιστροφή στην Λήθη.
Κοιτάς τα αστέρια , τις ετοιμοθάνατες ευχές σου.
Τις ξεχασμένες ελπίδες σου.
Κατάρρευση .
Άγνωστη πτήση χωρίς επιστροφή στο πουθενά,στο τίποτα.
Σε αυτό που σε στοιχειώνει ,αυτές τις νύχτες της αιώνιας μοναξιάς.

MyGen.co.uk - myPlaylist Creator