O Solitude
In Solitude's Eternal Bliss Together We Shall Not Exist
Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 21, 2006
Χωρίς Τίτλο
Συντροφιά με τις σταγόνες της βροχής που σκάνε στην τέντα ,αργά και οδυνηρά σαν κλάμα σιωπηλό.
Εικόνες πολύχρωμες που πετάνε μες στο σκοτάδι, σαν πεταλούδες, βαλσαμωμένες που ξύπνησαν από τον λήθαργο.
Ήχοι, θόρυβοι της νύχτας ,εγκλωβισμένοι στο σκοτάδι, κραυγάζουν, θρηνούν μα πνίγονται από τα γερασμένα χέρια της σιωπής.
Ένας μικρός θάνατος.
Κανένα δάκρυ για τον εκλιπόντα.
Σκέψεις , ανούσιες, ανέκφραστες , ανεκπλήρωτες ,ακολουθούν τα φώτα των οχημάτων ,σε μια διαδρομή χωρίς προορισμό, σε μια πορεία επαναλαμβανόμενη στο λεηλατημένο κορμί της πόλης .
Αναζήτηση από ρωγμή σε ρωγμή , από ΄πόνο σε πόνο, από χαρακιά σε χαρακιά.
Αναζήτηση του ωραίου, του καθάριου και του πάναγνου, στα λασπόνερα και στα νεκροτομεία .
Αναζήτηση πίσω από σφαλιστά παράθυρα και κλειδωμένα μάτια.
Αυτή η πόλη σε πνίγει με τα ίδια της τα χέρια.
Ερημωμένη, από ανθρώπους ,κατοικημένη από σφάλματα.
Απλώνεις το χέρι στο σκοτάδι, ψάχνοντας κάποιο στήριγμα
Και αγγίζεις την σκόνη
Ότι αγαπάς μετατρέπεται σε στάχτη που χάνεται στον βραδινό αέρα.
Πως μπορείς να κρατήσεις το άυλο?
Να φυλακίσεις το τίποτα?
Αφού τα χέρια σου τρέμουν, τα πόδια σου δεν σε κρατούν .

Να προχωρήσεις μπροστά δεν μπορείς, αναγκαστικά οπισθοχωρείς , και καθηλώνεσαι σε αναπηρία σε μια βελούδινη ,κεντημένη με αναμνήσεις πολυθρόνα.
Αλυσοδεμένος με αόρατα δεσμά να παρακολουθείς τις σκιές στους τοίχους.
Η παράσταση της ζωής σου . Άχρωμη. Άπιαστη.
Σκιά που ακολουθεί τις σκιές της νύχτας.

Και εσύ καθηλωμένος, χωρίς επιλογή να την κοιτάς που απομακρύνεται και να δακρύζεις, να την κοιτάς που χάνεται σέρνοντας τα βήματα της τα ασθενικά και να μην έχεις το κουράγιο να αρθρώσεις μια λέξη, ένα «γύρνα».
Μόνο δάκρυα, δάκρυα μετάνοιας.
Δάκρυα που πέφτουν σαν τις σταγόνες της βροχής στα φύλλα.
Και οι σκιές στους τοίχους σου χαμογελούν
Και η καρδιά σου δεν αντέχει άλλο πόνο….φτερουγίζει μακριά σου στα άστρα
.
4 Comments:
Blogger The Motorcycle boy said...
Καλημέρα και καλά να είσαι αλλά για να σου πω: διάβασε και λίγο παιδάκι μου, που βρήκες μέσα στην εξεταστική να ξεσαλώσεις στα blogs.

Blogger Elemental_Nausea said...
The Motorcycle Boy είμαι ατίθασο νιάτο (και καλά).Απλώς έχω μέρες να βγω απο το σπιτί, ακόμα και για τσιγάρα άλλους στέλνω και έπρεπε κάπου να ξεσαλώσω κι εγώ.Στο τέλος θα αρχίσω να πίνω την ρακή που έχω μέσα στο ντουλάπι για να ξεχάσω την εξεταστική.

Blogger zero said...
Πολυ καλο το ποστ.

χρηστος.

Blogger Elemental_Nausea said...
Σε ευχαριστώ πολύ Χρήστο.


MyGen.co.uk - myPlaylist Creator