Θα μπορούσε να αποτελεί παραμύθι(που αποτελεί δηλαδή),αλλά αποτελεί και αναπόσπαστο κομμάτι της πραγματικότητας που αντιμετωπίζουμε καθημερινά.Ο άνθρωπος διαθέτει δύο πλευρές, την όμορφη και την λιγότερο όμορφη, γιατί αρκετές φορές μέσα απο την ασχημία αναδύεται η ομορφιά.Οι καθημερινές σχέσεις του ατόμου διέπονται απο συναναστροφές με διαφόρων ποιότητας ανθρώπους.Τουλάχιστον ποιότητα για εμένα δεν είναι η μόρφωση ή κοινωνική καταξίωση του καθενός ή κουλτούρα την οποία διάθετει ,αποτελούν μέρος αλλά όχι τόσο βασικό και καθοριστικό.Η ποιότητα του ανθρώπου καθορίζεται απο τις πράξεις και τα λεγομένα του΄,στο στάδιο βέβαια που μπορεί να τηρεί και να εκπληρώνει και τα δύο.Γιατί τα λόγια χορταίνουν τον ακροατή,αλλά οι πράξεις είναι εκείνες που καθοριζούν την μετέπειτα εξέλιξη στην πορεία μιας σχέσης σε οποιοδήποτε επίπεδο είτε φιλικό/επαγγελματικό/διαπροσωπικό.
Κανείς δεν είναι αλάνθαστος, όλοι σφάλλουμε,αλλά το θέμα είναι να παραδεχόμαστε το λάθος ,να προσπαθούμε να το διορθώσουμε και σίγουρα να μην το επαναλλάβουμε αφού γνωρίζουμε τις συνεπείες του. Κι όμως παρ όλα αυτά τυχαίνει κάποιες φορές να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη.Στην περίπτωση αυτή το "επανάληψη μητηρ μαθησεως" δεν ισχύει,συνήθως γιατί το αποτέλεσμα είναι επίπονο και μας κοστίζει την απωλεία προσώπων που ίσως αποτελούσαν κάτι σημαντικό για εμάς.Και όμως συνεχίζουμε σε μια λανθάνουσα πορεία...Το μεγαλείο του ανθρώπου ,είναι να συγχωρεί ειλικρινά.Στην εποχή μας όμως ο άνθρωπος είναι καχύποπτος δεν συγχωρεί δεν ανοίγεται δεν αφήνεται ακόμη και αν το επιθυμεί.Έχουν δει πολλά τα μάτια του και ξέρουν.Και η ζωή δεν είναι καθόλου παραμυθί με αίσιο τέλος (τουλάχιστον για αρκετούς).Ότι ραγίζει δεν ξανακολλάει παρ όλη την καλή θέληση, γιατί πάντα μέσα θα φωλιάζουν τα απομεινάρια της καχυποψίας.Το σαράκι που μέρα με την μέρα κατατρώει την ανθρώπινη ύπαρξη...Αυτό το ζωύφιο και το άλλο το μικρόβιο της ζήλιας που εκολλάπτεται σιγά σιγά μέσα μας για να εμφανιστεί σε ανύποπτη στιγμή παρουσιάζωντας και το λιγότερο καλό μας πρόσωπο.Η ζηλία αγκαλιάζει τον φθόνο.Φθονούμε αυτό που δεν μπορούμε να έχουμε.Που γνωρίζουμε ότι ποτέ δεν θα αποκτήσουμε.Και αντί να παραδειγματιστούμε,να το θέσουμε ως στόχο για να το αποκτήσουμε με θεμιτά μέσα ,σπέρνουμε την διχόνοια για να βγούμε ανώτεροι και αλώβητοι.Άνθρωπος, οι δύο όψεις του ίδιου κάλπικου νομίσματος.Μικροπρεπείς μέσα στο μεγάλειο που τους ορίζει η ίδια η υπάρξη τους.Δολοφόνοι με αγγελικά πρόσωπα.Δολοφόνοι ονείρων,σχέσεων.Αυτόχειρες της ίδιας τους της ύπαρξης. Δημιουργούν προβλήματα ανύπαρκτα, προς τέρψη του εγωισμού τους, πρός προβολή της ανυπαρξίας τους.Ότι φαίνεται δεν υπάρχει και ότι υπάρχει καταρρέει σε μια στιγμή.Την στιγμή εκείνη που καθορίζει ο άνθρωπος να αποκαλυφθεί απογυμνωμένος απο τα πέπλα της σοβαροφάνειας, της δήθεν καλοσύνης. Αποκαλύπτεται γυμνός και θρασύς.Και κακεντρεχής.Η ομορφία του δεν υπάρχει πια .Η ασχήμια του είναι στο προσκήνιο, η μόνη πραγματική ηθοποιός της παράστασης που διάλεξε να παίξει. Πόσο γνώριμο είναι τότε το συναίσθημα της απογοήτευσης?Πόσο καίνε τα μάτια που επι καιρό δεν θέλανε να δούνε την αληθεία. Αλλά ίσως φταίει και ο ίδιος ο άνθρωπος που διάλεγε να βλέπει εκείνη την πλευρά του νομίσματος, την όμορφη ,την γυαλιστερή και αγνοούσε πεισμάτικα την άλλη,την σκουριασμένη.Άλλωστε για αυτό υπάρχουν οι άνθρωποι για να μας θυμίζουν πως το νόμισμα έχει δύο πλευρές και ο καθρέφτης δύο όψεις.
Ο άνθρωπος είναι για μένα σαν το φως. Ανάλογα με τη γωνία του πρίσματος αναλύεται σε πολλά χρώματα. Έτσι λέω εγώ...
Όλοι μας είμαστε καλοί μέχρι αποδείξεως του αντιθετού.Και ο φθόνος και η ζηλοφθονία να μην προκαλούν κάποια κακή συμπεριφορά, σίγουρα το πως σε προσεγγίζει ο άλλος μπορεί να σου δημιουργήσει κακία.Αλλά και τα δύο αποτελούν παράγοντες τουλάχιστον για εμένα για την εκδήλωση της οποιασδήποτε συμπεριφοράς.
Προσωπικά δεν θεωρώ τον εαυτό μου άγιο, αυτό μας έλειπε δηλαδή. Μπορώ να θυμηθώ τουλάχιστον δύο περιπτώσεις σχετικά πρόσφατες στις οποίες εκδήλωσα κακία.Αλλά δεν τις εκδήλωσα απο φθόνο ή ζήλια,αλλά απο άμυνα για να προστατεύσω τον εαυτό μου. Αλλά συμπεριφέρθηκα άσχημα σε άτομα που μόνο τέτοια συμπεριφορά τους άξιζε.Τώρα θα μου πεις αν είμαι άξια να κρίνω την συμπεριφορά τους, νομίζω ότι είμαι σε θέση καθώς για μια χρονική περιόδο η συμπεριφορά μου ήταν αψεγάδιαστη απέναντι τους.Αλλά κουράστηκα να είμαι ο μαλάκας της υπόθεσης.Έπρεπε να πατήσω πόδι.Συνήθως όταν κάτι δεν γίνεται κατανοητό με το καλό ,τότε ακολουθείς την αντίθετη οδό.Μόνο τότε.Πιστεύω όμως πως ο άνθρωπος εκφράζει διαφόρων ειδών κακίες. Και κανείς σίγουρα δεν είναι τέλειος ή δεν έχει υποπέσει στο σφάλμα να κακολογήσει κάποιον.Νομίζω ότι υπάρχει στην ανθρώπινη φύση και στηρίζεται στο ένστικτο της αυτοπροβολής, της επιβεβαιώσης (αληθής ή ψευδής).
Να περνάς πιο συχνά να τα λέμε :) Καλό σου βράδυ.
Καλημερα.
Οι θεωρίες είναι για να καταρίπτονται.Κάθε μέρα αυτό επιβεβαιώνεται.
δυστυχώς
Καλό σου μεσημέρι και πολύ ωραίο ποστ
:)
και το λυκάκι πετ,ακόμα καλύτερο-
ή είναι ο Κέρβερος;
αυτός είχε τρία κεφάλια όμως.